73 Kocham to co robię! - Aleksandra Serocka

Aleksandra Serocka, to kobieta, która w młodości zmagała się z tym z czym większość nas. Częściej niż wam się wydaje przystajemy na opinię społeczeństwa, akceptujemy narzucone ograniczenia i porzucamy marzenia. Z różnych powodów. Najczęściej dlatego, że mówi się nam, iż z tego nie wyżyjemy, że liczy się solidny zawód. Wszelkie mrzonki o realizowaniu marzeń się z nas wypłukuje. Dobrze, że Ola miała swoją mamę, która ją wspierała i zachęcała. Ola to też kobieta z charakterem, która pokazuje, że wato nie rezygnować. Zbyt często rezygnujemy kiedy droga do realizacji staje się zbyt wyboista. Zapraszam was na historię The Serolla. 

LINK do Instagrama

LINK do FB

Nazywam się Aleksandra Serocka i jestem feministką. Jestem również malarką, chociaż pozwalam sobie na takie określenie siebie od bardzo niedawna. Moim marzeniem od dzieciństwa było tworzenie sztuki i pięknych rzeczy, więc czuję, że nie zawiodłam tej małej dziewczynki, którą byłam. Maluję głównie akty, gdyż uważam, że ludzkie ciało jest najbardziej wymowne i inspirujące. W moim projekcie autorskim #SEXTIE PROJECT maluję intymne selfie ludzi z całej Polski, gdzie głównym założeniem jest celebrowanie cielesności, ekspresji seksualnej i łamanie tabu. Założyłam ostatnio działalność artystyczną, więc mam wielkie nadzieje, że moja pasja będzie moim głównym źródłem dochodów. Przez całe gimnazjum i liceum, pod wpływem powszechnej opinii, że artyści nie mają z czego żyć, zdecydowałam się, że będę nauczycielką jakiegoś języka. W liceum teoretycznie doszłam do wniosku, że francuskiego. 

Dobrze, że opamiętałem się w klasie maturalnej i zaczęłam uczyć się do egzaminów na Uniwersytet Artystyczny W Poznaniu. 

Dostałam się od razu, ale przyznaję się, że nie byłam studentem mającym zadatki na bycie artystycznym geniuszem Designu- wręcz przeciwnie. Ogólnie szło mi topornie, ale z racji mojego charakteru, cieszyłam się z moich postępów, które w moich oczach były fenomenalne. 

Moja mama od dziecka wspierała moją pasję i od dziecka również martwiła się, że wolę rysować niż bawić się z dziećmi na podwórku- Zostało mi to do dziś, chyba że dzieci to moi dorośli znajomi, a zabawa na podwórku to picie wina (gdziekolwiek). 

Kocham czytać książki - reportaże z Azji i Afryki, Czeską literaturę-zwłaszcza Hrabala i Kunderę, książki psycho-seksuologiczne, książki feministyczne oraz z racji tego, że jestem początkującą buddystką Diamentowej Drogi, czytam książki napisane przez mojego nauczyciela -Lamę Ole Nydahl. 

Dlaczego nie zrezygnowałam z marzeń?

Ponieważ zrozumiałam, że bez tworzenia nie będę szczęśliwa, a ja lubię być szczęśliwa. 

Moje motto życiowe to Robić swoje. Mogę być najbardziej beznadziejną malarką na świecie, ale najszczęśliwszą malarką na świecie ;)