109 Kocham to co robię! Katarzyna Zarówna

Katarzyna to pasjonatka słów i kotów, czuję że dogadałybyśmy się świetnie. Używa plannerów, wytycza cele i powoli je realizuje.  Choć nie lubi inspirujących cytatów ani nie ma motta, to wydaje się być pełną inspiracji kobietą, która ma odwagę by sięgać po więcej. Czuć w niej spokój i równowagę, ale przede wszystkim czuć, że żyje z pasją! Zapraszam was na historie Kasi z islowodaje.pl!

Facebook

Instagram

Zawsze wolałam słuchać niż mówić, pisać niż rozmawiać. Stąd na mojej półce aż 11 pamiętników, które były świetnym pisarskim treningiem. Do ich pisania zachęciła mnie mama. Pierwszy zeszyt jest chyba z 1997 roku, a mama pomagała mi w pisaniu trudnych wyrazów. To chyba od tego zaczęła się moja pasja związana z pisaniem. Uwielbiałam czytać, a w książeczce ze wspomnieniami z dzieciństwa jest jeszcze opowiadanie o królu i królowej, które napisałam dla rodziców, kiedy miałam 5 lat. Słowa, książki i pisanie były ze mną od zawsze. Bez nich nie przeczytalibyście tego zdania! 

Jako copywriter mam codziennie sporo zadań do wykonania, ale radzę sobie z nimi śpiewająco, od kiedy odkryłam plannery! Wtedy planuję kilka zadań dziennie i wykreślam te, które już są zrealizowane. Tak pracuje mi się najlepiej. Wątpliwości dotyczą tego, czy może powinnam skupić się na czymś innym, wziąć pod uwagę sprzedaż produktów online i czy nie biorę na siebie zbyt wielu obowiązków. Takie podstawowe pytania, które krążą gdzieś nad głową, ale potem odlatują i wracają z całą mocą pomysłów w najmniej spodziewanym momencie.

Sporo czytam na tematy biznesowe, przeglądam wpisy innych blogerów, jestem w kilku grupach na Facebooku i stąd też przychodzą do mnie pomysły. Najbardziej szalone miewam wieczorami i w ten sposób na moim profilu facebookowym stworzyłam Tydzień Myszki Komputerowej, a na blogu można przeczytać historię inspirowaną dziecięcymi określeniami na otaczający je świat. Inspiracja czai się wszędzie i nigdy nie wiem, kiedy zaatakuje!

Dużym przeżyciem był mój pobyt na Cyprze. Przez prawie dwa lata poznawałam inny kraj, kulturę i ludzi. Nie miałam problemu, żeby podejść do kogoś nieznajomego w kawiarni, zagadać i wypić razem kawę. 

Na Cypr wyjechałam w 2015 roku. Najpierw wyjechał mój chłopak, a ja dołączyłam do niego cztery miesiące później z trójką naszych kotów. Wyjechaliśmy, bo chcieliśmy spróbować czegoś nowego, zdobyć doświadczenie, a że mieliśmy tam przyjaciół –  Cypryjczyków mogliśmy liczyć na ich pomoc. Chłopak pracował w restauracji, a potem był project managerem w cypryjsko–brytyjskiej firmie. Ja pracowałam zdalnie dla moich polskich klientów, ale też starałam się pozyskać tych cypryjskich. Nie była to jednak łatwa sprawa, bo tam działalność w Internecie rządzi się swoimi prawami. Działają raczej polecenia i rekomendacje znajomych niż strony internetowe i social media. Cypr jest wielkości mniej więcej województwa opolskiego, więc wszyscy się tam znają i wzajemnie polecają swoje usługi. Ciężko się było więc przebić z ofertą tworzenia stron i pisania tekstów. Jednak sam wyjazd był niesamowitym doświadczeniem. Nowi ludzie, kultura, język, kuchnia –  coś niesamowitego. Upały były niesamowite, a zimą w domu było naprawdę ekstremalnie zimno. Udało mi się zorganizować z ojcem fotografem, warsztaty foto dla ekipy z Polski, ale też moje zdjęcia znalazły się wśród wyróżnionych fotografii na pokonkursowej wystawie zdjęć z Nikozji. Dwa lata odpoczynku od polskiego, szybkiego życia dały mi dużo energii do działania, a po powrocie we wrześniu 2017 roku pracuję nad swoją marką bardzo intensywnie. 

Uwielbiam szwedzkie kryminały, felietony Janusza Leona Wiśniewskiego, a przede wszystkim połykam wszystkie książki o języku polskim. Skąd wzięły się wyrazy, których używamy, jak nasz język ewoluuje i dlaczego mówimy, tak jak mówimy. Czyli jak zawsze wszystko kręci się wokół słów, wyrazów, zdań i pisania. Ot taka przypadłość! Nic z tym nie mogę zrobić, nic poradzić! 

Nie mam motta życiowego i nie lubię inspiracyjnych cytatów. Jeżeli mam coś zrobić, to robię, nie potrzebuję motywacji ani mądrych zdań. Wstaję ok. 8.30, ogarniam trójkę kotów, robię śniadanie, herbatę, bo kawę piję tylko latem – frappe! Wypisuję aktualne zadania. Nie może być ich więcej niż 5, bo się gubię. Planuję wpisy dla klientów, omawiam tematykę artykułów, piszę o halach stalowych, planuję działania w moich mediach społecznościowych, a przy okazji bawię się z kotami, sprzątam, gotuję i robię milion małych rzeczy, żeby w trakcie pracy zrobić sobie kilka przerw. Przed snem zazwyczaj oglądam seriale, a tych powoli zaczyna mi brakować! 

Na co brak mi czasu? Na to, żeby zniknąć na tydzień w dziczy. Przyroda, spacery, gapienie się w słońce, gwiazdy lub cokolwiek zielonego. Uwielbiam takie odskocznie, a potrzebuję sporo czasu, żeby się porządnie zregenerować. 

Jak ładuję baterie? Czytam, kaligrafuję, idę na kawę z gazetą lub książką. Siadam na ławce w parku i to jest mój relaks. Bliskość przyrody to coś, co tygrysy lubią najbardziej! 

Lubię najbardziej w ludziach spontaniczność i to, że gdy mówię czasem do kogoś nieznajomego coś w tramwaju, to ten ktoś mi odpowie i nie gapi się, jak na dzikiego psa dingo. Lubię, gdy ludzie mają swoją pasję, ale nie zanudzają mnie opowieściami o niej. Nie lubię, gdy ludzie patrzą na mnie i myślą, że tego nie widzę. Wtedy robię walkę na wzroki i też patrzę. Zazwyczaj wygrywam! Nie lubię głupiej zazdrości i coachingu.

Plany? Marzenia? Cele? Wykaligrafować zaproszenia na swój ślub w przyszłości, polecieć do Gruzji i zjeść chinkali – tradycyjne pierożki. Chciałabym stworzyć fajny produkt online, ale to jeszcze dość odległe marzenia.